zarite

شايد بزرگترين ويژگي اشخاص كارمند اين باشد كه آنها در ابتدا و قبل از هر اولويت ديگر، به دنبال امنيت و ثبات هستند. آنها دغدغه­ هايشان اين است كه در زمان مشخص درآمد مشخصي داشته باشند ، هر چند كه آن درآمد يك آب باريكه باشد. به اين ترتيب آنها امنيت نسبي دارند و مي­ توانند متناسب با ميزان درآمدي كه دارند برنامه ريزي نمايند.

منظور از كسب و كار هاي كوچك همان مغازه­ هاي سنتي است. در اين نوع از كسب و كارها، كاسب­ ها افرادي هستند كه ريسك بيشتر نسبت به كارمندان پذيرفته ­اند و از آنها جلوتر رفته ­اند. اما نهايتاً ريسكي كه پذيرفته ­اند محدود است و بنابراين آنها فقط در مدار مشخص و تا سقف معيني مي­ توانند پيشرفت كنند، بزرگترين ترس آنها از رقيبان است. صاحبان كسب و كارهاي كوچك نمي­ خواهند و نمي­ توانند كه جاي خود را به كس ديگر بدهند. در نتيجه ممكن است حتي شاگردان خود را عوض كنند، چون به اين باور دارند كه اگر شاگردشان فوت كوزه­ گري را ياد بگيرد، ممكن است بعد از مدتي تهديد بر عليه خودشان باشد.

هر دوي روش­ هاي درآمدزايي كارمندي و كسب و كار كوچك كه توضيح داده شد محدوديت ­هايي دارند. مهم­ترين اين محدوديت­ ها شامل محدوديت زماني (۲۴ ساعت در روز) و در نتيجه محدوديت درآمدي هستند. كارمندان زمان خودشان را مي ­فروشند و در ازاي آن درآمد كسب مي­ كنند. اين امر براي كسب و كار هاي كوچك همانند مغازه داران نيز صدق مي­ كند. آنها تا زماني درآمد دارند كه در محل كسب و كار خود حضور فيزيكي و فعاليت داشته باشند. در نتيجه اين محدوديت­ ها سبب مي­ شود كه اشخاص نتوانند از يك حدي بزرگتر شوند.

اما اشخاصي كه كسب و كار هاي بزرگ دارند، افرادي هستند كه تفاوت­ هايي نسبت به دو گروه قبلي دارند. اولويت آن­ها آزادي است: آزادي مالي ، آزادي زماني ، آزادي انتخاب و عملكرد. به همين منظور سعي مي ­كنند يك سيستم را به وجود بياورند و فعاليت خود را در اين قالب انجام دهند. آنها در اين سيستم افراد بسيار باهوشي را استخدام مي­ كنند تا آن افراد برايشان كار كنند و سيستم را جلو ببرند. غالباً متخصصين دانشگاهي كه به دنبال امنيت مي­ گردند، جايگاه كارمندي را براي مالكان كسب و كار هاي بزرگ پر مي­كنند (به اين ترتيب هر دو طرف به آنچه مي­ خواهند مي­ رسند). صاحبان كسب و كار هاي بزرگ داراي ويژگي­ هاي يك شخص كارآفرين مي­ باشند. آنها با ريسك­ پذيري و قبول مسئوليت زياد، در شرايطي كه تضميني براي موفقيت وجود نداشته است شروع به كار كرده­ اند تا ارزشي را خلق كنند. همچنين با خلق يك سيستم كاري، انجام فرآيندهاي كاري را هر چه بيشتر به سمت خودكار شدن هدايت كرده ­اند. به اين ترتيب بعد از مدتي تلاش سخت آنها به آزادي مي­ رسند.

هر شخصي كه بتواند از پولش كار بكشد و كسب در آمد كند مي ­تواند در اين گروه قرار بگيرد. مي­ تواند پول خود را در بازارهاي سرمايه بگذارد، در بازار املاك سرمايه­ گذاري كند و … كارهاي مختلفي انجام دهد تا ميزان پولش را افزايش دهد و يا درآمد پايدار غير فعال براي خود بوجود آورد. منظور از درآمد غير فعال درآمدي كه براي بدست آوردن آن نيازي به فعاليت كردن نيست، مانند درآمد حاصل از اجاره ملك.

نكته حائز اهميت اين است كه الزاماً اين طور نيست كه هر شخص فقط بتواند از يكي از روش­ هاي مدل درآمدي، درآمد داشته باشد. ممكن است يك شخص كارمند باشد ولي سرمايه­ گذاري­ هايي نيز انجام دهد و از آنها درآمد خلق كند. همچنين ممكن است يك شخص كسب و كاري كوچك داشته باشد و همزمان كارمند نيز باشد.

اگر از منظر مالي بخواهيم نگاه كنيم، مقصد نهايي همه بايد به سمت سرمايه­ گذاري باشد. تا جايي كه سرمايه­ گذاري­ ها به عمل بيايد و براي ما توليد درآمد غير فعال كند. اين درآمد در وهله اول بايد از هزينه­ هاي جاري بيش­تر باشد، در نتيجه مي­ توانيم نياز مالي را از خود دور ­كنيم، استرس­ هاي مالي را از بين ببريم و به آزادي­ نسبي كه مي­ خواهيم برسيم.

حتماً متوجه شده ­ايد كه ما به عنوان يك كارآفرين به دنبال راه ­اندازي كسب و كاري هستيم كه مانند روش درآمدي سوم ( كسب و كارهاي بزرگ ) بتواند به صورت خودكار فعاليت كند تا به اين ترتيب بتوانيم براي خود استقلال و آزادي عملكردي، مالي، زماني و … بدست آوريم. جمله معروفي هست كه مي­ گويد:

“كارآفرينان اشخاصي هستند كه مدتي را طوري كار مي­ كنند كه ديگران دوست ندارند آنطور كار كنند تا بعد از آن به گونه ­اي زندگي كنند كه ديگران نمي­ توانند آن گونه زندگي كنند.”

خب حالا با توضيحاتي كه در بالا ارائه داديم مي رسيم به تعريف كسب و كار .

به طور كلي هر كار و فعاليتي كه سبب شود به بازار خدماتي را ارائه دهيم و آن را بفروشيم كسب و كار مي نامند.

اما اگر از منظر درستي به موضوع تعريف كسب و كار نگاه شود بايد بگوييم كه كسب و كار يك سيستم است. سيستم به مجموعه­ اي از عناصر گفته مي­ شود كه در كنار هم فعاليت مي­ كنند، عناصري كه با يكديگر ارتباط دارند و از همه مهم تر فعاليت آن­ها همديگر را تكميل مي ­كند. اين عناصر در كنار هم يك كل متحد و واحد را تشكيل مي­ دهند كه در راستاي يك هدف مشخص فعاليت مي­ كند.

حال اگر به كسب و كار به عنوان يك سيستم نگاه كنيم، متوجه مي­ شويم كه اين سيستم داراي عناصر مختلفي است كه ما آنها را به صورت زير دسته ­بندي مي­ كنيم.­

1. هدف

اين بخش مربوط به مديريت و رهبري كسب و كار است. اينكه چشم ­انداز، مأموريت و اهداف خود را بشناسيم و براي دستيابي به آنها استراتژي و برنامه عملياتي داشته باشيم.

2. اجرا

در اين بخش برنامه­ ها و ايده­ هايي را كه داريم به پياده ­سازي مي­ كنيم. خدماتي را بوجود مي­ آوريم و به مخاطبين و مشتريان خود مي­ رسانيم، خدمات پس از فروش را ارائه و محصولات مان را بهبود مي­ دهيم و … . با پيروي انجام اين فعاليت­ ها، ما به دنبال خلق نتيجه هستيم.

3. نتيجه

در تعريف كسب و كار هاي سنتي مهمترين نتيجه­ اي كه مطرح مي­ شود، فروش و سودآوري است. اما با توجه به تغييرات محيط و مدل هاي كسب و كار امروزي ، نتايجي كه به دنبال آن هستند نيز تغيير كرده ­است. مهمترين نتايج مطلوب براي كسب و كارهاي امروزي در فضاي رقابتي پيچيده خلق، حفظ و ارتقاء مشتري، ايجاد رضايت مندي و وفاداري اوست. اين نتايج خود از طريق خلق تمايز به وجود مي ­آيند. تمايزي كه نهايتاً كسب و كار ما را به يك برند خوش­نام، قابل اعتماد و مشخص در بازار هدفي از مشتريان مورد نظرمان تبديل مي­ كند.